ارزیابی روند تحصیلی دانشجویان پزشکی دوره ی بالینی دانشگاه علوم پزشکی سمنان، طی ده سال تحصیلی (۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹)

زمینه و هدف : امتحان جامع پیش کارورزی، به عنوان آخرین آزمون سراسری دوره ی پزشکی عمومی، نشان دهنده ی وضعیت تحصیلی دانشگاهی و مخصوصا مقطع بالینی است؛ از سویی دیگر، ارزیابی های طولانی مدت نتایج این آزمون ها، می تواند به برنامه ریزی های منطقی تر، جهت رفع معایب و حفظ موفقیت ها در آینده منتهی گردد. روش بررسی: دراین مطالعه ی گروهی- تاریخی، تمام دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سمنان، که در یکی از سال های1380 تا 1389، در آزمون جامع پیش کارورزی شرکت کرده بودند، به روش سرشماری انتخاب شدند؛ اطلاعات آن ها با کسب اجازه از مسوولان آموزش دانشکده ی پزشکی، جمع آوری شده، با آنالیز توصیفی تحلیل گردید. یافته ها: تعداد کل 316نفر، بیش ترین تعداد در گروه آزمون اسفند 1381(35نفر) و کم ترین، در اسفند 1388(4نفر)بود. بهترین وضعیت تحصیلی، به اسفند 1387(با میانگین 137) و ضعیف ترین، به اسفند 1380(بامیانگین 105) مربوط می شد. وضعیت نمرات در 5سال اول (با میانگین 6/112)، بهتراز5سال دوم (با میانگین 2/116) بود. بهترین وضعیت، در دروس بیماری های کودکان، بیماری های پوست و جراحی کلیه و مجاری ادراری تناسلی، و ضعیف ترین، در دروس آمار واپیدمیولوژی، زنان و زایمان و چشم پزشکی مشاهده گردید. در کل، بین نمرات در گروه های آزمون اسفند و شهریور، ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: توصیه می گردد مسوولین آموزش دانشگاه به بررسی عل افت و یا پیشرفت نمرات امتحان جامع پیش کارورزی در سال های مختلف بپردازند و نیز، ارزیابی های طولانی مدت وضعیت آموزشی در سال های مختلف، به پژوهشگران سایردانشگاه ها پیشنهاد می گردد.